De wurggreep van de agrarische sector op de bouwwereld, met betrekking tot de impasses in asielbeleid (huisvesting = bouwproblematiek) en algemeen woningtekort (= bouwproblematiek).

Weg met die rode-diesel malieveldschenders en quasi masculiniteit der Nederlanden.

Het lobbyisme daarin is sowieso niet in het belang van de (bouw)wereld.

De stikstofemissies per sector:

- De landbouw (met name veeteelt): ongeveer 45-50% van de uitstoot door 1. Veehouderij (vooral rundvee, varkens en
pluimvee) die ammoniak (NH₃) uitstoot, en 2. Bemesting van landbouwgronden.

- Verkeer en vervoer: ongeveer 20-25%

- Industrie en energiesector: ongeveer 15-20%

- Huishoudens: ongeveer 10%

- De bouwsector dus ver daaronder met hooguit 1%.

De bouwsector zelf stoot dus verhoudingsgewijs (zeer) weinig stikstof uit. Bouwprojecten stoten tijdelijk!!! extra stikstofuitstoot en beïnvloeden daardoor soms kwetsbare gebieden, waardoor ze ondanks hun relatief kleine (en vooral ook maar zeer tijdelijke) bijdrage toch te maken hebben met strenge vergunningseisen in het kader van de stikstofproblematiek.

Dit heeft vanaf 2019, na de uitspraak van de Raad van State over het Programma Aanpak Stikstof (PAS), geleid tot aanzienlijke vertragingen in de bouwsector doordat veel bouwprojecten moeilijker vergunningen konden krijgen.

De stikstofuitstoot is een belangrijk milieuprobleem in Nederland vanwege de impact op natuurgebieden (vooral Natura 2000-gebieden) en de juridische consequenties die daaruit voortvloeien voor vergunningverlening in diverse sectoren. Planningen lopen spaak.

Reduceer de uitstoot bij de grootste vervuiler, en de bouwproblematiek is direct opgelost.

Helaas blijft ondertussen de landbouwsector verder uitstoten en al het water- en bodemleven verder vernietigen.

De bouwsector (mijn architectenleven) wordt genaaid door boeren en lobby binnen het huidige, vijfde kabinet rechts. Vertragingstactieken reeds meer dan 14 jaar.

Bouw met hout, en handel daarmee in ieders belang op de lange termijn, voor de natuur en voor toekomstige generaties.

De natuur kan zonder de mens. Zonder natuur geen mens(elijkheid).

--------------------------------------

de groene 27mrt25 Macht & tegenmacht Eva von Redecker

‘Het betere leven is voor iedereen mogelijk’ De Duitse filosoof pleit voor een ‘revolutie voor het leven’.

En die vereist meer dan een demonstratie: Laat zien dat leven zoveel meer is dan het zoveelste bezit.’

Een opstand van de levenden tegen de levensvernietigenden.

Een gezamenlijk project waarbij een kapotte wereld opnieuw bewoonbaar wordt gemaakt.

Er zit dus kracht in het al belichamen van een alternatief, en in de nederige houding over hoe ingewikkeld dat is, en hoeveel je zelf nog moet leren en afleren. Niet zoals het neoliberalisme het wil, als individuen, maar als georganiseerde collectieven.

Substantiële analyses tonen aan dat kapitalisme niet alleen arbeid uitbuit, maar ook leven vernietigt.

Een revolutie voor het leven, zonder de wanhopige vorm van zelfverdediging.

Er schuilt een aantrekkingskracht in werkelijke projecten van herstel en in ons ontfermen over wat al verloren leek.’

-------------------------------------

Machtvacuum. De relatieve anarchie van dit moment.

Vraag: Valt de vierde generatie van het recht onder een van de Trias Politica, of zou dat onder een nieuwe vierde Tetras Politica moeten vallen?

Antwoord: De vierde generatie van het recht past niet eenvoudig binnen het traditionele Trias Politica-model om verschillende redenen:

1. Grensoverschrijdend karakter - Digitale technologieën, AI en biotechnologie kennen geen landsgrenzen, terwijl de Trias Politica traditioneel binnen nationale staten functioneert.

2. Technische complexiteit - Deze onderwerpen vereisen specialistische kennis die vaak niet aanwezig is binnen de traditionele wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht.

3. Snelheid van ontwikkeling - De formele processen van de Trias Politica zijn vaak te traag om effectief te reageren op snelle technologische veranderingen.

4. Regulering door private actoren - Technologiebedrijven hebben feitelijk grote macht over digitale rechten, wat niet past in het staatsgerichte Trias Politica-model.

Een Tetras Politica (vierdeling van machten) zou inderdaad een manier kunnen zijn om deze nieuwe uitdagingen te adresseren. Hierbij zou een vierde macht kunnen worden toegevoegd die zich specifiek richt op technologische, digitale en toekomstgerichte vraagstukken. Deze zou kunnen bestaan uit:

- Technologische toezichthouders met specifieke expertise

- Internationale coördinerende instanties

- Multistakeholder-netwerken met vertegenwoordigers van overheden, bedrijfsleven, technologie-experts en burgermaatschappij

In sommige opzichten zien we al aanzetten hiertoe, zoals met onafhankelijke autoriteiten voor gegevensbescherming, ethische commissies voor biotechnologie, en internationale samenwerkingsverbanden rond cybersecurity.

De uitdaging blijft echter hoe deze nieuwe machtsstructuren democratisch gelegitimeerd kunnen worden en hoe ze zich verhouden tot de bestaande constitutionele kaders.

Er mag trouwens aan deze Tetras Politica een Pentas Politica toegevoegd worden, waarin de financiële wereld technologisch, maatschappelijk, politiek en (inter-)nationaal een de machten wordt toegevoegd.

filosofie en trias, tetras, pentas politica

afhankelijk van flora en fauna

en daarom

plant en dier denkt, en dus is